ভালপোৱাৰ এজাক বৰষুণ (৬)

ভালপোৱাৰ এজাক বৰষুণ (৬)

পুনৰ সন্ধিয়া নামি আহিল চিমলাৰ বুকুত..আজি অলপ বেছি ঠাণ্ডা ,হাত দুখন মোহাৰি দীয়া মাল ৰোডলৈ আগবাঢ়িল ।
    ৰাস্তাৰ কাষৰ দোকানত সোমাই দেখে কাঠৰ ধুনীয়া ধুনীয়া শ্ব পিছবোৰ । টুৰিষ্টৰ বাবেই এইবোৰ দোকান চলে, ফুৰিবলৈ আহিলে সকলোৱে আপোনজনৰ বাবে কী ৰিং এটা হ'লেও কিনি নিব খোজে ।
পাইন গছৰ গুটিৰে বনোৱা ধুনীয়া এখন সৰু ৱাল হেগিং , লিখা আছে " Whoever is happy will make others happy.”
 ক'ত জানো তাই পঢ়িবলৈ পাইছিল এই উক্তিটো  ,মন চুই গৈছিল।  তাই মনত পেলাবলৈ যত্ন কৰে।
"I will buy this"I
দোকানীজনলৈ  আগবঢ়াই দিলে ।
"Whoever is happy will make others happy.” ...ৱাও, এন ফ্ৰেংকৰ উক্তি,গুড চইচ দীয়া মেম  ।"
"আৰে শ্লোক তুমি..কি কিনি আছা?
:একো কিনা নাই,কিনা মানুহবোৰৰ চইছ হে চাই আছোঁ ।
:এইখন তোমাৰ ভাল লাগিছে যদি ল'ব পাৰা ।
:উম মোৰ ভাল লাগিছে, এটা কাম কৰোঁ কিনি লওঁ মই ,বেয়া নাপায়তো ?
:মুঠেই নাপাওঁ ।

দোকানীটোয়ে পেক কৰি দিলে..দুয়ো দোকানৰ পৰা ওলাই আহিল ।

"দীয়া মেম , কুফৰীলৈ আকৌ গৈছিল নে ,চৰাইৰ মাত শুনিবলৈ?"

"ওহোঁ , আজি দিনত ক'লৈকো নোলালো,শুই থাকিলো । এতিয়া মাল ৰোড ওলাই আহিছোঁ"


"অ মানে চিমলাৰ বুকুত এটা দিন বৰবাদ কৰিলে"
কথাবোৰ ইমান খাৰাং খাচ কে কয় ,দীয়াই শ্লোকলৈ চালে ।
"তুমি কি কৰিলা আজি?"
"খিচিৰি বনালো আৰু ঘি দি তামাম খালোঁ"
:"হা?" দীয়াৰ পিনে চাই আগৰ দৰেই জোৰকৈ হাঁহি দিলে শ্লোকে ।
"আহক ,এই ফালে"
তললৈ নামি যোৱা ৰাস্তা এটাই দি শ্লোক নামি গ'ল।
"এই ফালে?"
"আৰে আহক ,  মই কিডনেপ নকৰো আপোনাক,আপুনি ভালপোৱা ঠাই এখনলৈ লৈ যাম"
   নামি গ'ল দীয়া ।  পাহাৰৰ সৰু ৰাস্তা । শ্লোক আগে আগে। দীয়া পিছে পিছে ...সৰু পাৰ্ক এখন ।শাৰী শাৰী পাইন গছৰ মাজে মাজে ধুনীয়াকৈ বহিব পৰা কৈ ঠাই আছে ।  চাৰিওপিনে ফুলৰ সুন্দৰ সুগন্ধি । খুব ধুনীয়া ষ্ট্ৰীট লাইটও আছে ।
ইমান ধুনীয়া পাৰ্ক খন...ৱাও, দেখা নোপোৱা ঠাইত আছে পিছে ।
: দেখা নোপোৱা ঠাইত নহয় ,দেখা নাপায়  বহুতে..বহোঁ আহক । - দুয়ো বহি পৰিল ।
: তোমাৰ ঘৰ কত শ্লোক ?
:বৰ্তমান  চিমলা । আগলৈ নাজানো ।
: নহয় মানে  তোমাৰ ফেমিলী ?
:কফিতো নাখায় ৰাতি, চাহ ?

       বুজি পালে দীয়াই, শ্লোকে এৰাই চলিছে প্ৰশ্নটো ।নিজৰ ওপৰতে লাজ লাগিল তাইৰ ,কিহেনো পাইছিল সুধিবলৈ ।
" বাৰু শ্লোক, এই ঠাইখন যে মই ভালপাম কেনেকৈ বুজিলা?"
 " মেম, সাগৰৰ ঢৌৰ শব্দ আপুনি বেয়া পায় নেকি?"
:খুব প্রিয় মোৰ ।
" শুই থকা শিশু এটাৰ মুখৰ মিচিকিয়া হাঁহি?"
:মই পাগল হৈ যাওঁ দেখি ।
চাওক,আপুনি ভালপোৱা দুটা কথা মই ক'লো,কাৰণ অধিকাংশ মানুহে ভাল পায়,Its a guess ...
তেন্তে আপুনি এই ঠাই ভালপাব বুলি জনাটো  তেনেই সহজ ।
কিমান সহজ সৰল ভাবে কৈ দিলে শ্লোকে ভাললগা সংজ্ঞা ।
:কোনোবাই যদি ফুল ,চৰাই,বৰষুণ ভাল পায় ... তেন্তে সেই ধুনীয়া মনৰ মানুহ খিনিয়ে প্ৰকৃতিৰ সকলো সুন্দৰতাই ভাল পাব ..।
:ইমান সহজ নে কাৰোবাক চিনি পোৱাতো? তেন্তে চিনাকি মুখবোৰ  হঠাৎ অচিনাকি  হৈ উঠে কিয় ,সকলো পছন্দ ,অপছন্দ  হৈ পৰে কিয় ? -নিজৰ অজানিতে কৈ উঠিল দীয়াই ।
কৈ উঠি অনুভব কৰিলে , অচিনাকী যুৱক এজনৰ আগত নিজৰ অশান্তি খিনি দেখুৱাৰ কোনো যুক্তি নাই ।খৰধৰকৈ উঠিল দীয়া, শ্লোক মই যাওঁ,তুমি যদি আৰু অলপ সময় বহিব খোজা বহা।
:'বাৰু বলক....মোৰো মন নাই । - উঠি আহিল শ্লোক ।

....আপুনি ভাবিছে চাগে মেম,অচিনাকি মানুহ এজনৰ আগত এইখিনি কথা কৈ ভুল কৰিলোঁ ।
:নহয় ..মানে...মই ? - কেনেকৈ পঢ়ি ল'লে দীয়াৰ  মনৰ কথা শ্লোকে । তাই চক খায়।
:এইবোৰ কথা আপোনাৰ বা মোৰ নহয় দীয়া মেম, প্ৰতিটো ভাগি যোৱা,হেৰাই যোৱা সম্বন্ধৰ আঁৰত এই চিনাকি চেহেৰা বোৰ অচিনাকী হৈ পৰা ফাণ্ডাটো চলি থাকে as an Unsolved Universal Problem ..
- একো নামাতিলে দীয়াই ।
:চিমলাত আৰু কি কি আছে বাৰু চাব লগা?-
বিষয় সলাব খোজে দীয়াই ।
"চাবলৈ ইচ্ছা কৰিলে  বহুত আছে ..বহুত ধুনীয়া ঠাই । যাব চাব মোৰ লগত?
 "তোমাৰ লগত?"
"য়া,কিয় কি হ'ল? টুৰিষ্ট গাইডক বিশ্বাস কৰে,মোক নকৰে??? আকৌ হাঁহি...
"অকে অকে ..."

"ঠিক আছে...কালি ৰাতিপুৱা ইয়াতেই লগ পাম, দহ বজাত ।"
"অকে, মই আহি যাম, বাই ..গুডনাইট ।
"এক মিনিট মেম.."
"হা"
"এইখন লওক,ৱাল হেগিং খন ,প্লিজ"
"কিয়"
"এনেই,ফায়াৰ প্লেচত জ্বলাব ৰাতি আকৌ"
-এইবাৰ দীয়াৰ হাঁহি উঠিল।
"ঠেংক ইউ"
"See you tomorrow ,Bye"..
- গৈ থকা শ্লোকলৈ ঘূৰি চালে দীয়াই ।
"ছেহ কিহেনো পালে মোক হা কৰিবলৈ, ক'ত বা এতিয়া ফুৰাবলৈ নিয়ে, দুদিনৰ চিনাকিতে মোক নো কিহে পালে,চান্সতো ল'ব পাৰে অকলশৰীয়া মহিলা দেখি"- ভাবি ,নিজৰ মূৰটোত নিজে এবাৰ থপৰিয়ালে তাই "কিনো কৰি আছো অ মই"
"আপুনি এইখন ঠাই ভালপাব বুলি গমপোৱা তো তেনেই সহজ"...কথাখিনি মনত পৰিল দীয়াৰ ,নাজানে কিয় জানো বহুত ভাল লাগি গ'ল তাইৰ সেই খিনি কথা মনত পৰি ।
কাইলৈ ৰাতিপুৱা যাব নে নাযাব ভাবি থাকিয়েই টোপনিৰ কোলাত ঢলি পৰে তাই ।

चाहने से कोई चीज़ अपनी नही होती,

हर मुस्कुराहट खुशी नही होती,

अरमान तो भूख होती है दिल मे,

मगर कभी वक़्त तो कभी किस्मत सही नही होती।