ভালপোৱাৰ এজাক বৰষুণ (১৭)

ৰাতিপুৱা ব্ৰেকফাষ্ট কৰি দেৱ ওলাই গল..চিমলাৰ এপেল গাৰ্ডেনত ইনভেষ্ট কৰিছে টকা ।
এবাৰো নকলে দীয়া যাবা নে ,আহা ফুৰি আহোঁ বুলি ...
পেকিং কৰি ৰেদি থকা, কিবা ফুৰিব লগা আছে যদি ফুৰি অহা । সন্ধিয়া লৈ ওলাম আমি....
...মোবাইলতো বাজি উঠিল দীয়াৰ..অচিনাকি নাম্বাৰ এটা ।
:হেল্ল ,তুমি দীয়া নে? পুৰুষ কণ্ঠ ।
:হয় ..কোনে কৈছিল ।
:মই শ্লোকৰ পিতৃ ।
:শ্লোক ..কত আছে শ্লোক..ভালে আছে নে?
:তুমি এতিয়া আহিব পাৰিবা নে?
:কওক না আগতে ..প্লিজ  কওক..শ্লোক ভালে আছে নে ।
:ঠিকনা তো মই মেছেজ কৰি দি আছোঁ । :যিমান সোনকালে পৰা আহি যোৱা ।
মোবাইলতো কাট খোৱাৰ লগে লগে
দীয়াই দৌৰি গাড়ীৰ বহিল ।
কি হল ...শ্লোকৰ? ভগৱান..ভালে ৰাখিবা ।

কিবা এক ভয়াবহ সম্ভৱনাত তাইৰ ভৰি হাত ঠাণ্ডা হৈ গল ।


এটা  ধুনীয়া ঘৰৰ সমুখত ৰ'ল দীয়াৰ গাড়ী..কলিং বেল তো বজালে । এগৰাকী পৌঢ় ব্যক্তিয়ে খুলিলে দৰ্জা ।

:তুমি দীয়া?
:শ্লোক ক'ত?
আহা...মানুহজনৰ পিছে পিছে দীয়া সুমাই গল ডাঙৰ ৰুম এটাত,বিছনাৰ কাষত চেলাইনৰ বটল ,ঔষধ.. বগা নেটৰ পৰ্দাৰ আঁৰত বাৰাণ্ডাত গীটাৰ বজাই আছে শ্লোকে ।
:শ্লোক ...
: দীয়া তুমি?
:পাপা...তুমি দীয়াক ???

পৌঢ় ব্যক্তি জনে  শ্লোকৰ গালে মুখে হাত ফুৰাই  ৰুমৰ পৰা ওলাই গল   ।

দৌৰি বুকুৰ মাজত সোমাই পৰিল দীয়া । সাৱটি ধৰিল শ্লোকক....কত হেৰাই গৈছিলা তুমি শ্লোক । কি হৈছে তোমাৰ কোৱানা...মই আজি যে গুচি যাম শ্লোক ...তোমাক এৰি..এই চিমলা এৰি..কথা দিয়া মোক ,সদায় থাকিবা মোৰ কাষত...যতেই নথকা কিয় ...

মই তোমাৰ লগত ইচ্ছা কৰিলেও থাকিব নোৱাৰিম দীয়া.....মোৰ হাতত সময় বহুত কম দীয়া । তোমাক মই লগ কৰিব খোজা নাছিলোঁ ...কব খোজা নাছিলোঁ একো..ভাবিছিলো তুমি বুকুত খং অভিমান লৈ চিমলা এৰি গুচি গলে মোক পাহৰি যাবা ......

পাপাই হয়তো মোৰ কষ্ট খিনি ...সহিব নোৱাৰিলে ,তোমাক লৈ আহিল।


কিয় ..কিয়...কিয়...সময় নাই মোৰ বাবে তোমাৰ হাতত ...কিয়.....কলাৰত ধৰি জোকাৰি কৈ উঠিল দীয়াই ,কি লুকাইছা ..মোৰ পৰা ।

দীয়া...বুকুৰ মাজত সাৱটি ধৰিলে শ্লোকে ।
"দীয়া, I am suffering from Bone cancer..and its the last stage "
....চাৰিওপিনে চলি থকা ধুমুহা এজাক যেন ৰৈ গল .....
অলপ জোৰেৰে সাৱটি ধৰিলে দীয়াই...
ঘূৰি ফুৰি গান গাই ভাল পোৱা মই যেতিয়া গম পাইছিলো,জীৱনৰ মাত্ৰ কেইটামান দিন হাতত আছে ,গুচি আহিছিলোঁ চিমলা লৈ....জীৱনৰ মোহ এৰাৰ সময়ত মই  তোমাৰ লগতে নিজৰ জীৱনৰ প্ৰেমত পৰি গলো....তোমাক লগত লৈ স্কেটিং কৰিলোঁ,গীটাৰ বজায় গান গালো...তোমাক লগ পোৱাৰ পৰা...
সদায় আহি পাপা ৰ কোলাত মূৰ দি তোমাৰ কথা কৈ কান্দিছিলোঁ "পাপা...জীয়াব পাৰিম নে আৰু এবাৰ,প্লিজ "

সময় মোৰ হাতত বহুত কম দীয়া...তুমি ইয়াৰ পৰা গৈ ঘৰ সুমাই থান থিত লগোৱা মানে হয়তো মই নাথাকিম ...তোমাক জীয়াব শিকাই মই নিজেই জী গলো মোৰ জীৱন দীয়া । এই জনম নহয় ..অহা জনমত আকৌ আহিবা হা চিমলা...লগ হম কথা পাতিম আৰু মই তোমাক পলুৱাই লৈ যাম ...আকৌ সেই হাঁহি ..
নিজৰ মৃত্যুৰ কথা কৈও কোনে হাঁহিব পাৰে বাৰু ....

দীয়াৰ কাণত ভাহি থাকিল ...শ্লোকৰ  সেই কথাবোৰ....

"ভগৱানত কে মোক কোৱা, কি খুজিছা..সোনকালে খবৰ পাই যাব"


শ্লোকৰ কপালত চুমা এটি খালে দীয়াই...বুকুৰ মাজত সাৱটি ললে..কিবা এটা খোজো নে তোমাক?
:মোৰ হাতত নো কি আছে তোমাক দিব পৰা দীয়া...
:তোমাক দি দিয়া...মোক । এবাৰ মোৰ হৈ যোৱা ..মোক তোমাৰ কৰি লোৱা ।
:দীয়া !!!!!!!!
:মোক নিজৰ কৰি লোৱা...শ্লোক ।

সময়বোৰ যেন ৰৈ গল..... দুয়োৰে ঘন উশাহৰ মাজত ...এক হৈ গল দুটি মন,দুটি দেহ...দুটি ভালপোৱা মন......প্ৰেম স্বৰ্গীয় ...সদায় স্বৰ্গীয়

एक सपने की तरह सजा कर रखु
अपने इस दिल में हमेशा छुपा कर रखु 
मेरी तक़दीर मेरे साथ नहीं वर्ना 
ज़िंदगी भर के लिए उसे अपना बना कर रखु ।
।
*****************